De 100 mijl van Sint Annen, juni 2023

Verslag Albert Heikens

Eindelijk behoor ik ook tot de pelgrims

De dag erna

De spierpijn valt gelukkig mee. Alhoewel ik ook weer niet teveel moet gaan doen. Ik geniet nog na van het afgelopen weekend. De 100 mijl van St Annen. Eindelijk behoor ik ook tot de pelgrims. Deze titel verwerf je als je race volbrengt. Het is een kleinschalig ultraloop georganiseerd door Gerik Mik. De catering en alles wat er bij komt is in handen van zijn vrouw,Henriëtte Prins Zij vangt na iedere ronde de lopers op en verwend ze zodat ze weer verder kunnen. Ik heb wel een aparte relatie met deze loop. Elk jaar weer de uitnodiging om me in te schrijven en ik zeg dan weer steevast JA.

Maar dit jaar heb getwijfeld, getwijfeld of ik wel mee zou doen. Uiteindelijk toch gedaan en de afgelopen maand getraind en veel kilometers gemaakt om in ieder geval de eerste ronde te kunnen lopen/wandelen. De woensdag ervoor heb ik ronde 1 en 3 gefietst met ‘mijn fietsbegeleider’,Nico. Ik dwaal graag tijdens mijn loopjes en daarnaast is navigeren ook niet mijn sterkste punt. Dus vooraf bekijken en herkenningspunten opslaan. Toch voelt de ruim 100 km best wel in de benen en voel ik pijntjes die ik niet ken.

Zaterdagochtend is het zover, ik kom als laatste aan en zie gedreven lopers, bekenden en maak een praatje. Sjirk Overal, had mij gevraagd of we samen en stukje konden oplopen. Ik was daar verbaasd over, hij zou zich heel erg aan mijn langzame tempo moeten aanpassen of ik aan de zijne( snellere tempo)Nee, das niet slim. Achteraf had het misschien wel gekund, ik kwam Sjirk iedere keer tegen bij de verzorgingsposten. Even kletsen, hij weer door en ik nog even pauze. De koperen ploert doet het werk waarvoor hij aan de hemel staat. Hij schijnt en geeft zoveel warmte dat vele lopers toch moeten afhaken. Ja, 28,5 graden is ook best wel warm hè. De warmte blijft de hele dag hangen, pas tegen 8 uur avonds koelt het een beetje af.

In de tweede ronde zitten Zowel Sjirk, Nico en ik bij Ineke scheffer, ( verzorgingspost) Nico vraagt zo tussen neus en lippen door, hoeveel zij heeft gelopen. 738 marathons en ultra’s was haar antwoord. Net geen 750. We worden daar flink in de watten gelegd en Sjirk vertrekt iets eerder en ik pak het later ook weer op. De kilometers tikken weer weg en opvallend is dat ik bij de laatste kilometers van elke ronde vaker ga wandelen.

Na de tweede ronde te hebben gelopen, wil ik wel stoppen. Toch is de derde ronde maar 44 km hè, zegt Henriette. Uiteindelijk pak ik een schoon shirt, vul mijn flesjes met water en ORS en ga maar beginnen aan de laatste ronde. Deze is pittig, veel over weilanden, hoog gras en echt navigeren. Nico kan bij sommmige stukken er niet bij zijn omdat het niet fietsbaar is. Toch lukt het. Het vertrouwen groeit. Bij de laatste stop is het nog ruim 14 km en dat is iets meer dan dat ik geregeld loop met de hond. Mijn eindtijd had ik allang bijgesteld. Toch wil ik binnen 24 uur finishen. Dat kan zelfs als ik de laatste vijf kilometer wandel. En dan kom je binnen, krijg je je medaille nadat je wel eerst de vier losse sleutelhangers heb moeten laten zien en dan is het gebeurd. 167 km binnen 24 uur. Ik ben daar ontzettend trots op. Sjirk zit al een tijdje en is winnaar van de editie 2023. ik ga naast hem zitten en wij feliciteren elkaar. Genieten na van de gelopen rondes en de bijzonderheden.

Ik ga naast hem zitten en wij feliciteren elkaar.