De 100 mijl van Sint Annen, juni 2022

Verslag Janneke Cazemier

100 mijl van Sint Annen een pelgrimstocht via Bethlehem.

Op zaterdag 4 juni, 100 mijl van St .Annen georganiseerd door Gerik Mik, bestaande uit drie rondes. De eerste ronde “Over het Jacobspad”, 56 km. Via Westerwijtwerd, Middelstum, Kantens, Zandeweer naar Uithuizen, alwaar het Jacobspad begint en over Ten Boer weer terug naar Sint Annen. Het zonnetje scheen al en er stond een straffe noordoosten wind. Het was voor de wind behoorlijk warm. Ik wilde niet te snel van start, maar door enthousiast te praten met elkaar ga je toch harder van start dan dat je eigenlijk wil. Na ruim 15 km had ik mijn ritme wat te pakken. Ik had al wel door dat je ongemerkt veel vocht verloor door dit weer. De eerste 56 km liep ik in 7,5 uur dit is inclusief de stops, het zoekwerk en de onverharde paden. Vroeger waren de paden alleen maar onverhard vandaar dat er waarschijnlijk nu ook onverwachtse onverharde stukken tussen zaten. Het waren veel wandelpaadjes door weilanden, waar het paadje soms amper te zien was door het lange gras.

Ronde 2 “ De Cisterziëner” ,65 km rondje Groningen, begon ik om vijf uur in de middag, de ronde ging via Thesinge over de oude Stadsweg naar Groningen alwaar we naar Klooster Jesse gingen voor de verzorgingskist en de sleutelhanger ophalen als bewijs dat we op de verste punten van het parcours geweest waren. Geen sleutelhanger, ook al had je de 100 mijl uitgelopen dan was het did not finished. Ik begon al met behoorlijke kramp in mijn kuiten de tweede ronde, dit had ik nog nooit gehad. Eerst maar stevig op wandelen en veel water drinken. Na een paar kilometer hervond ik mij en kon mijn hardlopen weer vervolgen. Ik merkte toen al dat het een zware nacht zou worden. Ik liep samen met nog een deelneemster, die liep ook niet zo lekker. Toen we de eerste 20 km van de tweede ronde er op hadden zitten, ging ze stoppen. afbeelding 100 mijl Sint AnnenWaar ik bang voor was, gebeurde, ik moest alleen de nacht door. Het hele onverharde stuk door de Onlanden alleen in het donker. Stoppen was geen optie voor mij. Het is gelukt maar wel veel gewandeld. Via de Matsloot, door Oostwold naar Den Horn, via Leegkerk weer door Groningen, hier in het donker nog over het Zernikecomplex waar de studenten nog druk aan het feesten waren om drie uur in de ochtend. Nog een stukje langs het van Starkenborgkanaal en dan in het donker de klim naar boven om op de Walfridusbrug te komen. De brug over en aan de andere kant met de trap naar beneden. De weg vervolgen over Noorderhoogebrug, Zuidwolde en Ellerhuizen zo weer naar Sint Annen. Hier arriveerde ik om kwart over vijf in de ochtend, inmiddels was het alweer licht. Na een paar pizza punten, soep, pastasalade te hebben genuttigd, ging ik ronde drie in. Ronde drie had de naam “presteren wordt beleven”, 44 km. Op naar Bethlehem.

Wat een “hel”, eerst naar Ten Post, zo door via Loppersum, naar Westeremden. Niet over asfaltwegen, nee veel onverhard. Westeremden is maar een klein plaatsje, maar wat heb ik eromheen gelopen, weilanden, kerkpaadjes, prachtig maar niet als je voeten al 120 kilometers erop hebben zitten, de eerste blaren al goed voelbaar zijn. Kunstschilder Henk Helmantel was de kerkklokken aan het luiden, het was kwart over negen, de kerkdienst begon om half tien. Ik vroeg aan hem of ik mijn flesjes met water mocht vullen. Hij zei; “het is heilige zondag, je hoort in de kerk te zitten” , ik vertelde hem dat ik onderweg naar Bethlehem was. Hij was onder de indruk en wenste mij een mooie vervolg op mijn pelgrimstocht. Inmiddels zat ik er echt doorheen, nog vele onverharde paadjes langs weilanden volgden. Via Middelstum, Kantens eindelijk in Bethlehem aangekomen. Het was een soort ontlading en wat een bijzonder streek. De verzorging was hier uitsteken, er werd nog koffie voor mij gezet, mijn laatste sleutelhanger meegenomen.4 sleutelhangers St Anna medaille.

Nu alleen nog over Stitswerd, Fraamklap zo naar Sint Annen. Uiteindelijk finishte ik na 29 uur en 46 minuten, met vier sleutelhangers als bewijs, mocht ik mijn mooie Sint Anna medaille in ontvangst nemen. Een hele bijzondere ervaring, ik had het niet willen missen. Misschien was het dat ik 8 dagen voor deze tocht een Dodentocht heb gewandeld van 100 kilometer, misschien was het dat de weersomstandigheden van warm overdag, na een behoorlijke koude nacht en een benauwde zondag die volgde, wat het al met al zwaar maakte. Of het is dat in mijn hoofd het ultralopen nog zo tussen mijn oren zit, maar inmiddels wel 15 jaar ouder……. Bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Een hele bijzondere ervaring, ik had het niet willen missen.