De 100 mijl van Sint Annen, editie oktober 2020

Verslag Lút van de Molen

Rollen / Eemskanaal Noordzijde

Voor afgelopen zomer had ik mij ingeschreven voor de 100mijl van Sint-Annen. Vier jaar geleden had ik voor het eerst meegedaan, maar het duurde tot dit jaar voordat ik het opnieuw aandurfde. Helaas ging de loop afgelopen zomer niet door, dus besloot ik mij in te schrijven voor de Indian Summer Ultra 120km, om toch dit jaar tenminste een serieuze ultra loop gedaan te hebben.

Helaas ging deze loop ook niet door, dus toen was de 100mijl van Sint-Annen die nu voor eind oktober stond, ineens weer een mogelijke optie. Het argument om niet mee te hoeven doen omdat ik twee weken daarvoor al 120km zou lopen was weggevallen. Gelukkig had ik nog wel andere argumenten om niet mee te hoeven doen zoals de vele onverharde kilometers in het parcours en de aankondiging dat er geen verzorgingsposten zouden zijn. De organisatie versoepelde echte het parcours iets en er kwamen ook op enkele plekken toch verzorgingsposten. Dus toen had ik geen enkel argument meer en moest ik wel mee doen.

Zo stond ik op zaterdagochtend 31 oktober toch in Sint-Annen, met de wedstrijdspanning zat het behoorlijk goed want ik was al 24 uur een combinatie van nerveus, gespannen en chagrijnig wegens een onwillig spiertje in de lies. ’s nachts pas laat in slaap gevallen en ook nog twee keer klaarwakker op de wekker kijkend of ik al moest op staan. Maar ook vol goede moed wetende dat een zekere wedstrijdspanning mij ook vaak helpt om een goede prestatie neer te kunnen zetten. Ook is de komende maanden waarschijnlijk de loopkalender redelijk leeg, dus kon mijzelf compleet kapot lopen en zou niets hoeven missen, de dood of de gladiolen dus.

Er waren 8 deelnemers en werd gestart in drie groepjes met tussenpauze van 5 minuten. Om 9 uur vertrok het eerste groepje (Eddy B, Dick, Albert) en 5 minuten later vertrokken Roel, Jildert en ik (5 minuten later zouden Gerik en Eddy H vertrekken). Jildert koos direct al zijn eigen tempo, en zo liepen Roel (die alleen ronde 1 (53km) zou gaan lopen) en ik gestaag richting Eddy B en Dick, Albert hanteerde een hoger tempo en was al lang uitzicht verdwenen. Mijn idee was om bij Eddy en Dick aan te sluiten, om de valkuil te voorkomen om bij Roel te blijven die een mogelijk wat hoger tempo zou aanhouden. Toch ging het niet onaardig en beetje kletsen met Roel was ook wel gezellig, dus besloot ik toch maar aan te haken bij Roel. Zo kwamen we na 20km Uithuizen door en draaiden we weer zuidwaarts, nu wind tegen. De lies ging ondertussen toch al wat opspelen maar een paar aspirines moesten dit gaan onderdrukken. Na een kilometer of 30 toen ik net dacht, is dit tempo niet te hoog zei Roel ineens “nou dit gaat niet zo best” we wandelden nog even, en toen ik weer een stukje gedribbeld had keek ik even om en was hij al uit zicht. Ik moest het dus alleen gaan doen, ansich ook geen rare gebeurtenis op een parcours van 160km met 8 deelnemers.

Zo kwam ik na een kleine zes uur weer terug in Sint-Annen. Volgens Henriëtte was ik de eerste die binnen kwam, wat mij onwaarschijnlijk leek aangezien ik Albert niet meer tegen was gekomen. Ik pakte mijn spullen voor de tweede ronde, zette mijn net aangeschafte Garmin 645 aan (zodat de oude 630 aan de oplader kon) en kreeg de melding ‘navigate 8km to start’ Gelukkig had ik nog de helderheid van geest om te bedenken wat er aan de hand was en kreeg het ook vrij snel opgelost. Ronde 2 ‘Rondom Stad’ kon beginnen. Na ongeveer 10 kilometer stond Elsemiek met de kinderen klaar op de fiets om een stukje te vergezellen. Zo’n 5 kilometer had ik deze support voordat onze wegen weer scheiden. Maar goed, nu was het nog maar weer 5 kilometer naar verzorgingspost Yesse.

Lút op weg naar Engelbert

Daar aangekomen werd ik hartelijk ontvangen door de bewoners en dronk een halve liter cola en vertrok weer. Na enkele kilometers merkte ik dat de cola enthousiast in mijn maag tekeer ging. In ronde 1 had ik nog paar krentenbollen en een banaan gegeten, maar nu zo ongeveer halverwege wist ik dat ik daar zeker geen zin meer in had. Blij verrast was ik ook dat ik ergens een dixie zag staan, deze bleek ook nog open te zijn, er was ook nog wc papier. De keuze was snel gemaakt.
Een half uur later ergens midden in de onlanden begon de verwachte regen. Mijn regenjas zat in mijn tas, dus snel lange mouwen shirt uit en regenjas aan, en weer verder. Gelukkig had ik de wind grote stukken in de rug. Na ongeveer een uurtje kwam ik bij een grote snelweg terecht met een sloot aan de zijkant. De horloge navigatie was niet geheel duidelijk hoe ik hier onderdoor moest komen, en door de regen werkte de touch screen van mijn mobiel niet mee. Maar na ongeveer 10 minuten wat op en neer gehol en wat gevloek had ik het juiste pad weer gevonden. Zo kwam ik rond 9 uur ’s avonds en in totaal ongeveer 100km erop te hebben aan bij verzorgingspost 2, het huis van Theo, ook een ervaren loper. Hij zag mij aankomen en konden nog even kort bijkletsen terwijl ik mijzelf weer even fatsoeneerde om aan de laatste 20km van de ronde te beginnen. De regen was ondertussen opgehouden en dit gedeelte ging door verschillende (buiten)wijken van Groningen, bekend terrein. Elsemiek zou ook nog even komen supporten maar door pech misten we elkaar, gelukkig had ik genoeg eten en drinken bij me om naar Sint Annen door te gaan. Zo kwam ik iets voor middernacht weer aan bij de centrale verzorging. Er stond o.a. een puddingbroodje voor mij klaar, normaal een heerlijkheid maar nu moest ik er niet aan denken. Het dieet bestond nu vooral uit cola, beetje sportdrank, marsjes en af en toe een tucje voor de zout. Ik zag dat Albert zijn stoel leeg was en de spullen verdwenen, hij bleek behoorlijk verkeerd gelopen te zijn en er de brui aangegeven te hebben.

Nu nog ‘slechts’ 1 ronde van 40 kilometer, pakte mijn tas weer in, deed een lange broek aan (ook als was het voor de tijd van het jaar een bijzonder warme nacht, rond de 15 graden) zette nog even een andere (sterkere) hoofdlamp op, want ondanks de volle maan was het donker buiten de stad. Uiteraard was het weer moeilijk op gang komen, maar ik voelde mij nog een stuk sterker dan vier jaar geleden toen ik aan het laatste ronde begon. Ronde drie was ook de ronde met de enige twee ‘behoorlijk onverharde stukken’. Na ongeveer 10 kilometer kwam ik bij de ‘oude stadsweg’, een stuk weiland van ongeveer anderhalve kilometer wat doorkruist moest worden, ondanks de regen van de voorgaande dagen was het redelijk te doen en compleet doorweekte voeten bleven uit. Ik begon nu toch wel erg uit te zien naar de finish en te rekenen wat voor tijd ik zou kunnen lopen, binnen de 20 uur moest zeker mogelijk zijn. Via Loppersum en Middelstum kwam ik bij het tweede onverharde stuk, een combinatie van modder en omgeploegde klei of iets dergelijks. Gelukkig waren er ook nog resten zichtbaar van wat ooit een schelpenpad geweest zou zijn, dus dat zoveel mogelijk proberend te volgen kwam ik dit stuk ook door. Bij verzorgingspost Bethlehem weer even bijkomen en wat extra eten en drinken, zelfs mini marsjes waren nu een behoorlijk opgave om weg te krijgen. Nog 15 kilometer, dezelfde 15 kilometer als vier jaar geleden. Toen was het echt afzien, met elke kilometer stukjes wandelen, nu kon ik de meeste kilometers redelijk doordribbelen rond de 6:40. De gedachten dat een finish onder de 19:30 mogelijk was stimuleerde om door te blijven lopen, en zo kwam ik na 19 uur 27 minuten en 46 seconden bij de finish. Kapot maar ook erg blij. Toen ik net twee minuten zat kwam Eddy B binnen en kort daarna kwam ook Gerik eraan. Helaas moesten (mochten?) zij nog een rondje dus de gezellige nazit kon helaas nog niet beginnen, dus nam ik maar een taxi naar huis om nog wat aan mijn zondag te hebben;) Die bestond vooral uit op bed/bank liggen en drie dutjes van een uur.

Nu twee dagen later begint de spierpijn weer weg te trekken, en ook de lies, blaren en tenen beginnen te herstellen. Al met al een schitterende loop en blij dat ik gestart en gefinisht ben.

Jacobschelp 100 Mijl van Sint Annen